بازی با کلمات

من: امروز 11/10/1402

من: یه بازی کنیم؟

من: چه بازی؟

من: پشت سر هم کلماتی که دوست داریم رو بگیم. بهش میگن بازی با کلمات.

من: سکوت.

من: چه سریع. شب.

من: من اینم دیگه. خاموشی.

من: روشنایی.

من: خنده.

من: اشک.

من: حالا چرا داری کلماتی مثل کلمات من میگی؟ اصلن، خیار

من: قانون که نذاشتیم. هلو.

من: بازم تقلید. کتاب

من: یادت باشه که باید بعد از اینکه کلمات رو گفتی، باید بگی چرا اونا رو انتخاب کردی. اونم تویه کلمه.

من: اولش چرا نگفتی اینو.

من: مگه تو امون دادی. تا اسم مسابقه اومد سریع کارت رو شروع کردی.

من: خب حالا ادامه بدیم.

من: قلم.

من: انسان.

من: درخت

من: خانه

من: تا اینجا بگو چرا اون کلمه را انتخاب کردی.

من: سکوت منو به خودم نزدیک تر میکنه.

من: شب، منو یادِ رخت خوابم میندازه. که خیلی دوسش دارم.

من:  چه بی مزه. خاموشی منو یادِ شب و آرامش میندازه.

من: به من می گی بی مزه و بعد خودت از کلماتِ من استفاده می کنی. روشنایی: نوید امید و یک روزِ نو رو بهم میده.

من: خب منم با تو فرقی ندارم. خنده: منو از دنیا جدا می کنه.

من: اشک: باعث تخیله غم میشه.

من: خیار: سرسبزی، بوی خوش.

من: هلو: مامانم که همیش میگفت صورتت مثل هلو همیشه گل میندازه.

من: کتاب: سفر، آشنا شدن با تمامِ جهان.

من: خوشت اومده میخوای ادامه بدیم؟

من: قلم: خالی کنندۀ ذهن، پُر کنندۀ ذهن.

من: زبان: ارتباط.

من: خانه: عشق.

من: عشق: هم بستگی، پیوندی ابدی.

من: تنها چند دقیقه تونستی دووم بیاری..

پیوند: وحدت

من: به نظر به این شیوه هم پیش بریم خوب میشه. وحدت: بزرگ شدن

من: آره به نظر جالب میاد. بزرگ شدن: تغییر

من: تغییر: خوش آیند

من: خوش آیند: شادی

من: شادی: گذرا

من: گذرا: تمام شدنِ همه چیز

من: مثل همین بازی.