برای موفقیت به هر دوی آنها نیازمندی، جسم و ذهنت را می گویم.

کنار هم قرار گرفتن این دو واژه، اتفاقی نیست. در حال خواندن کتاب چهار اثر فلورانس بودم، که به آنها برخوردم.

به یاد رژیمی که چند وقت پیش گرفته بودم افتادم. رژیمی که تنم را رهایی داد از بند خوراکی هایی که بی وقفه به آن سرازیر می شدند.
و حالا رژیم گفتار. در نظر اول به نظر سخت تر از رژیم غذاییست. ولی اگر به بطن ماجرا روی، می بینی هیچ تفاوتی میان این دو نیست.
هر دو رژیم، کارهای دشواری هستند.
هر دو رژیم، تمام نیروی تو را به کار می برند.
هردو رژیم، زمان زیادی را باید برایشان بگذاری تا تو را به نتیجه دلخواهت برسانند.
هر دو رژیم، اگر لحظه ای از آنها غافل شوی، اداره امور را به عهده خود می گیرند.
هردو رژیم، اگر مدتی در زندگی ات باشند، تاثیر های بسزایی را در تو پدید می آورند.

در آن مدتی که در رژیم غذایی به سر می بردم این جمله مرا حفظ کرده بود:
تو فقط دوماه قرارِ به خودت سختی. بعد از اون همه چیز برات راحت تر میشه.
از این جمله نیرویی دریافت کردم که باعث شد در این رژیم باقی بمانم.

 رژیم غذایی

از زمانی که مراقب آمدن غذا به بدنم شدم، همه چیز برایم بهتر شد. وقتی به اندام مورد نظرم رسیدیم،  اعتماد به نفس از دست رفته ام دوباره باز گشت.  نه اینکه اعتماد به نفسم را به کل از دست داده باشم، نه. ولی همه چیز برایم جورِ دیگری شده بود. معده دردی که چند وقتی تمام وجودم را درگیرِ خود کرده بود از میان رفت. دیگر در هنگام گرسنگی تمام وجودم به لرزه در نمی آمد. همه چیز طبق برنامه پیش می رفت و من هم از این روند روبه رشد راضی بودم.
دیگر در نظرم با این جسم همه کار می توانستم انجام دهم. ورزش کردن، دوباره از نو آغاز شده بود. حال هر دو در کنار هم رشد می کردند. جسم و روحم را می گویم.

رژیم گفتار

حال چرا رژیم گفتار؟
فلورانس اسکاول شین بر این عقیده است که زندگی ما را گفتار ما می سازد.
زندگی ما را افکار ما می سازد.
رسیدگی به افکار و کنترل آن کار چندان سختیست ولی می توان با کنترل
گفتار به کنترل افکار هم دست یافت.
او معتقد است به اینکه: ما با گفتارمان زندگی که می خواهیم را به سمت خود جذب می کنیم. حال که می توانیم خودمان خالق زندگی خودمان باشیم، چرا با گفتار مناسب، زندگی دلخواهمان را زندگی نکنیم.

عادت کرده ایم که به زمین و زمان بد بگوییم. همه کس و همه چیز را مقصر ناکامی های زندگیمان می دانیم. مدام از گرانی و فقر، زبان به میان می آوریم. مدام ناله سر می دهیم و از همه چیز ناراضی هستیم.

هرچه باشد و نباشد را به زبان خود راه می دهیم.
حال از تو می خواهم قبل از شروع این رژیم تنها دو روز حواست به گفتارت باشد. خودت ناظر گفتارت باش و ببین با گفتارت چه چیز هایی را به سمت زندگی ات جذب می کنی. بعد از آن باهم این رژیم را آغاز می کنیم.