فاطمه و پول از سن 15 سالگی وارد بازار کار شدم. با هم سن و سال هایم خیلی فرق داشتم. در تابستان ها به جای

فرفری در گوشه  ای نشسته  بود و  خیره  شده  بود به  سقف به او که رسیدم گفت: خب این  سری خداروشکر من  دیر نکردم فاطمه

حواسم  به  اطرافم  نبود نمیدانم  چقدر زمان گذشته بود از زمانی که  پایم  را  در آن  کافه گذاشته  بودم  منتظره  فرفری بودم.  دیر کرده بود.

نفس نفس میزدم. دوست داشتم در باره  حال و روزم با کسی حرف بزنم. ولی باید هیجانم را کنترل میکردم، تا بتوانم همه آن هایی

  فرفری: سلام سلام فاطمه: سلام چی شده شاد میزنی؟؟ فرفری: آدم می مونه چجور باشه. غمگینی میگه چرا غمگینی؟ می خندی میگی چرا میخندی؟